17 March 2007

οι ώρες της νύχτας
αναπνέουν ήσυχα και αθόρυβα
απόψε
πιο ήσυχα και από τις πέτρες
που στολίζουν - εν αγνοία τους - το ράφι πάνω από το γραφείο
τα στοιβαγμένα μολύβια στη θήκη τους
κάποιοι κατάλογοι deliveries που ξέμειναν σε λάθος σημείο
-ας μείνουν εκεί-
πιο ήσυχα από τη μαύρη οθόνη της τηλεόρασης στο βάθος απέναντι
τη μαύρη οθόνη του τοίχου
τα βιβλία υπάκουα στη σειρά τους
ένα ζευγάρι μπότες δίπλα στο καναπέ
- σε λάθος θέση κι αυτές
σύντροφοι, ωστόσο, στη μοναξιά τους -
διακρίνω στο βάθος της μπαλκονόπορτας το περίγραμμά τους
το περίγραμμα εκείνο που παρέχει λαθραία ο δημόσιος φωτισμός του δρόμου
μέσα από την ιδιωτική ησυχία των παραθύρων
για να αποσαφηνίσει - διακριτικά κι αυτός -
ότι είναι νύχτα

ότι κάτι άλλο δε πρόκειται